بین بچه های پیش دبستانی وکلاس اولی، گاهی دیده می شه که یکی از بچه ها نمی تونه پا به پای بچه های دیگه رنگ آمیزی کنه یامشق بنویسد. همیشه عقب و موقع نوشتن از دست درد و چشم درد گله می کند.
در مورد این بچه ها تشویق به نوشتن و حتی تنبیه کردن هم نتیجه بخش نیست.استرس واضطراب در در کودک ایجاد خواهد کرد حتی لکنت زبان می تواند ایجاد نماید.
اگراین روند به همین شکل ادامه پیدا کند، بچه اعتماد به نفسش رو از دست می دهد و باور می کندکه «خنگ یا تنبل است» و نمی تواند مثل بچه های دیگه درس رو یاد بگیرد. در حالی که اصلا اینطور نیست و هوش این بچه هیچ مشکلی ندارد. بلکه اندام های حرکتی وی کند عمل می کند.در کند نویسی به انگشتان و عضلات ظریف بین 11تا16برابر فشار وارد می شود.یعنی کودکی باید 11خط بنویسد فقط در وضعیت مثبت می تواند 1خط بنویسد.وهر چقدر املاء یا رونویسی ادامه پیدا کند تعداد اشتباهات و جا انداختن واژگان زیاد و زیاد خواهد شد بطوری که بسیاری از نوشتار ناتمام یا بسیار گنگ و ناخوانا ترسیم خواهد شد.
مشکل این بچه ها ابتدا در استفاده از توانایی های حرکتی ریز و درشت دست ها و انگشتان دست و در هماهنگی بین چشم و دستشون هست و یا غلبه طرفی اعضا بدن .مثلا ممکنه است این بچه «راست دست» باشد ولی چشم برترش، چشم چپش باشد.غلبه طرفی اندام ها بسیار مهم است.کودکی که راست دست ولی چشم چپ است خطوط دفتر را نمی بیند وباعث بد خطی وی شود.در این حالت به یک متخصص ودرمانگر اختلالات ویژه یادگیری باید مراجعه نمود تا تثبیت برتری رادر اندام راست بدن ایجاد نماید.حال اگر درمان نشود همین می تواند باعث کند شدن حرکات کودک به خصوص حرکات ظریف مثل نوشتن باشد.
این مشکل با انجام یک سری تمرینات به خوبی قابل رفع است و این بچه می تواند به خوبی بچه های دیگر درس رو یاد بگیرد و پیشرفت کند.
برای درمان،بایددنبال تمریناتی برای تقویت حرکات ریز و درشت دست و انگشتان،تقویت هماهنگی چشم و دست و تمریناتی برای یک جهت کردن غلبه طرفه بود.
تهیه و تائید توسط عماد کلامی مقدم آموزگار دبستان امام حسین (ع)-شماره 5